(Niet dat Nederland zelf nog weet wat persoonlijke dienstverlening ook weer was. ‘Klantenservice’ is een binnendienst voor eigen bedrijfsvoering geworden, dat is ingericht om achteraf na te bellen en opdringerige mailtjes te sturen om te vragen of de medewerker die je wél gesproken hebt, zich netjes aan het servicescript gehouden heeft. Dat doen ze niet om de klant te plezieren, maar om het eigen personeel onder de knoet te houden: blijven glimlachen terwijl je de klant zo snel en lucratief mogelijk door de flowchart, via de kassa en richting de uitgang wandelt. Zodat je op de drempel al een ‘vertel ons in twee minuten hoe u onze dienstverlening vond’ in je mail hebt.)
Maand: september 2022
Gesubsidieerd Toneelgezelschap
Het best gesubsidieerde toneelgezelschap van Nederland. Zo betitelt mijn vader het koningshuis altijd. Ceremonieel maar niet zonder macht. Zogenaamd bescheiden maar wel ieder jaar een hogere bijdrage. Geen politieke inmenging maar toch pleiten voor alle geijkte globalistische doelen. Maar naar buiten altijd betrokkenheid veinzen bij de staat van het land en haar volk. Het werkt,…
Stijlloze Onschuld
Afgelopen nieuwsbrieven werd hier mijn beleving van de overname van GS herkauwd, als een soort verwerkingsproces van de razende jaren waarin ik mezelf meermaals voorbij gerend ben. Gecombineerd met het van social media uitgeplugde verhuisreces (het huurappartement is na vijf maanden verruild voor een eigen casa en hier kun je dat woord onironisch gebruiken!), is een mentale afstand ontstaan die vrij baan geeft aan de oververmoeidheid des doods – er zijn dagen dat nadenken over het avondeten al pijn doet – maar die ook de scherpe randjes van de verbetenheid en frustraties met enige mildheid heeft geschuurd.
BMW Z4
Het is een foto die het coronadebacle pijnlijk prachtig opsomt: de ijsgrijze BMW Z4 M40i van Sywert van Lienden, onder overheidslogo’s te koop gezet in een veilinghal van de Rijksdomeinen. Spandoeken en grijs beton die doen denken aan priklocaties van de GGD, het Rijkszegel in het kille overheidsblauw van Financiën en de Duitse degelijkheid op wielen die bij opbod verkocht wordt door een ministerie dat het voertuig heeft afgepakt van de rechtmatige eigenaar, nadat die miljoenen had verdiend aan een mondkapjesdeal met een ander ministerie. Een deal waar Sywert van Lienden een schatrijke hoop publieke stront mee werd, gesloten door een minister die naar eigen zeggen “wel betrokken, maar geen betrokkenheid” had bij een deal waar zijn vieze vingerafdrukken overal op zitten. Ook als iedereen verliest, wint de overheid altijd. Nederland is een heel lelijk land.
Zonnige onderbuik
Weg moesten we. Ver van Nederland vandaan. Als je het hardop uitspelt, staat het behoorlijk dramatisch maar ik zou niet weten hoe anders het over te brengen. Voor onderkoelde ironie of speels sarcasme heb ik al maanden geen energie en bovendien speelt een zekere spijt of zelfs een lichte wrok ook een deuntje mee. Spijt dat het in Nederland niet meer leuker werd. Wrok dat het in Nederland niet meer leuker werd. En dus luisterden we naar de onderbuik, die altijd gelijk heeft, en spellen we nu onze spijt vanuit zonnig Zuid-Europa enigszins dramatisch uit:
Groeipijn
Van de vele crises die Nederland plagen, was eentje het meest zichtbaar in 2022: de migratiecrisis. Hoewel er in de media vooral naar verwezen werd als een opvangcrisis, noodopvangcrisis of vluchtelingencrisis, gaat het probleem veel verder dan een vraag naar voldoende veldbedjes in Ter Apel, in leegstaande kazernes of bij de mogelijk gedwongen gemeentelijke opvangcentra in 2023. Het is niet alleen een kwestie van bed, bad en brood – het ontbreekt aan een langetermijnvisie die niet alleen over de culturele integratie van die vele tienduizenden nieuwkomers gaat, maar ook over hun huisvesting, arbeidspositie, zorg, scholing en opleiding en vrijetijdsbesteding. Waar zijn de scholen, ziekenhuizen, sportclubs en bioscopen om jaarlijks de migratiesommen van een stad als Leiden mee op te vangen?