Soms heb je van die dagen dat de wereld je net even te snel gaat. Gierend vliegen we uit de bocht bij iedere door de waan van de dag gedicteerde ophef, razendsnel zoeven de hashtags voorbij en haast ongemerkt glijden we steeds dieper in een ongeruste benauwdheid. De relativering van de lange adem van het leven verandert in een paniekerige korte hijgerigheid van de acute tijd. Alles dat we willen, denken te willen of geacht worden te willen, moet nu, vandaag, acuut – van het herschrijven van de geschiedenis om alles dat kwetsend, koloniaal of simpelweg te blank is uit te gummen, tot het opnieuw uitstippelen van het pad naar de nabije toekomst dat voert via een verbod op uitstoot, het einde van fossiele brandstoffen en heel veel windmolens en zonnepanelen. Misschien wel mijn grootste vrees is dat er nooit meer rustiger vaarwater zal kabbelen.
Maand: november 2022
Dubbele Maat
Er werd zendtijd toegekend aan Ongehoord Nederland nadat oprichter Arnold Karskens binnen de gestelde voorwaarden voor toetreding tot de publieke omroep succesvol het benodigde aantal leden had geworven en een plan van aanpak door de goedkeuringsmolens van de NPO wist te geleiden. Binnen die zendtijd komen mensen aan het woord die van de mediaan afwijkende (en niet zelden pertinent onware) opvattingen delen met de kijkers, en soms zegt iemand weleens ‘neger’ op televisie. Razendsnel zwellen geluiden aan om de morele bandbreedte van de publieke omroep terug naar de knellende (en ook niet altijd feitelijk correcte) waarden van voorheen te brengen, door ON uit het bestel te schoppen.
D66 Asielmaffia
Het ergste is de manier waarop D66 met een papieren leugen de werkelijkheid probeert te vertekenen. De regeringspartij veinst dat de dwangwet een antwoord is op stoelslapers in Ter Apel, op stroperige asielprocedures en gebrekkige uitzetmogelijkheden, op volcontinu draaiende dieselmotoren van haastig aangelegde cruiseschepen, op overlast in buurten en op buslijnen en een tekort aan huizen, op gebrekkige integratie en slechte kansen op de arbeidsmarkt. Zolang er genoeg bedjes in genoeg sporthallen, gevorderde hotels en desnoods in lege cubicles van gemeentekantoren staan, volgt de rest vanzelf.
Lachende Bouwvakkers
Ik zou willen dat we in een tijdsgeest leefden waarin we konden lachen om een gewaagde commercial waarin een stel bouwvakkers zich vrolijk voorbereidt op een geweldig WK, maar helaas leven we in een tijd waarin mensen die altijd kwaad zijn op mensenrechtensituaties in het algemeen en nu die van Qatar in het bijzonder, hun machteloosheid om middeleeuwse oliesjeiks tot de orde te roepen botvieren op de reclame van een supermarkt. Die vervolgens prompt de reclame van de buis trekt en nederig nep-excuses maakt, want een paar duizend dode bouwvakkers is best kut, maar imagoschade is pas echt erg voor de brand safety.
Aapje GeenStijl
Vandaag ben ik een dag vrij en overdenk ik vier jaar onafhankelijkheid van GeenStijl. We mogen toch constateren dat wat er ook is gebeurd en nog gebeuren zal: het aapje GeenStijl treedt nog altijd in eigen circus op. Midden in de waan van de dag, wars van die van anderen. […] Vandaag vieren we vier jaar onafhankelijkheid en wie eerdere nieuwsbrieven gelezen heeft hier, kan zich mijn geweeklaag vast nog heugen over hoe zwaar, vermoeiend en vaak ook vervelend het runnen van een eigen onderneming is. Zeker tegen woeste decors van zinkende renaissancevloten, wereldwijde pandemieën en de boerenhamvraag of minder vlees eten een planeet kan redden, of dat mensen zich eens niet zo moeten aanstellen.