Politici weten zich geen raad met de snelheid van de tijd. In hun haast om de waan van de dag bij te benen, vallen ze met bosjes om met burnouts en overige vormen van motivatieverlies. Degenen die achterblijven, staan op steeds verbetener toon elkaar de maat te nemen over het gebrek aan fatsoen en respect. Rapporten komen niet bijtijds naar de Kamer, voor gemaakte fouten neemt niemand nog verantwoording, de angst voor het populisme doet de Haagse onderbuik rommelen en al wat de kijker & kiezer thuis nog ziet, zijn politici die de hele dag boos, verontwaardigd, beledigd en hypocriet zijn. Zo leren ze ons hoe het niet moet, maar staan vervolgens wel verontwaardigd te klagen dat we hen precies behandelen zoals ze ons iedere dag zelf voordoen. Frappant, nietwaar?
Lees in Nieuwe Revu een verklaring voor variaties van volkswoede