zzp.pt
Gerda van de twee-onder-een-kap op de hoek noemde Joke van driehoog in de huurflat in de buurtapp een ‘racist’, vanwege haar bevraging van het gemeentelijke voornemen om het COA ter wille te zijn door het opvangen van 350 asielzoekers op het leegstaande kazerneterrein aan de rand van hun woonwijk. ‘Wat doen die mensen dan de hele dag?’ was alles dat Joke wilde weten, maar het ondertoontje beviel Gerda niet.
Het is tien voor avondklok als ik, veel te hard over de slingerende wegen, de grenstol Frankrijk/Baskenland passeer. Ouderwetse machines met muntvangende trechters retourneren 1- en 2 cent-muntjes die ik al jaren niet meer gezien heb en een gevoel van euforie kruipt ergens vanonder het dashboard de auto in. Ha! Frankrijk verslagen! Stik lekker in je pass sanitaire! Freedom, bitchesss!
De afgelopen weken raakte ik onredelijk bevangen door de #MeToo-zaak tussen Johnny Depp en Amber Heard. In intieme details zoals je achter geen enkele andere ‘geloof slachtoffers’-kwestie hebt gehoord, kon de hele wereld een eigen oordeel vellen over het tragische vechthuwelijk tussen het Hollywood-monster en zijn ambitieuze eega, die elkaars stoppen lieten doorslaan van hotels in Australië en de Oriënt Express tot de Bahama’s en in hun penthouses in Los Angeles.
De verkoop van ons huis, het regelen van een tijdelijke woning en het inpakken van de boedel ging zo snel dat we dachten dat het makkelijk was. Er zaten minder dan vijf maanden tussen het doorhakken van de knoop en het vertrek uit Nederland en als er geen kerst tussen had gezeten, waren het er zelfs maar drie geweest. Eitje dat emigreren?
Hugo de Jonge trekt een zware politieke kar. Je zou medelijden kunnen krijgen met een minister met zo’n takenpakket, maar niet met Hugo: het zijn vooral anderen die in zijn modder zitten.
Je wéét al dat het een leugen is. Je wéét dat er meer in passen. Je zoekt slechts naar een excuus om je te kunnen neerleggen bij het besef dat je wéér belazerd wordt door je eigen minister-president.
In Portugal laten ze zich niet zo opjagen. Ik wees op m’n te grote glas bier, waarvan het laatste derde al lang lauw was geworden in de warme namiddagzon. ‘Hieraan herken je de toerist,’ zei ik, want ik woon hier nog niet lang genoeg.
Naar aanleiding van een topic over Elon Musk, Twitter en de vrijheid van meningsuiting vroeg Michiel Lieuwma, de altijd net iets scherpere helft van De Snijtafel, of ik in zijn Boze Geesten Podcast te gast wilde zijn.