Het is alweer dik zes maanden geleden dat we zompig en verzakkend polderland verruilden voor zonnig en vriendelijk Portugal en sinds begin september hebben vrouw, hond en ik een fijne casa op twee kilometer van het strand betrokken. Het galmde als een malle, want de verhuiswagen met alle huisraad liet vreselijk lang op zich wachten en daarover wilde ik eigenlijk ontiegelijk leeglopen tegen jelui. Natuurlijk wel verpakt in een zekere leerzame, anekdotische context hΓ¨ – anders lijkt het ook maar of ik als een klaaglijke consument zit te sikkeneuren over alle gecontainerde consumptiespullen die kaders en (in)vulling moeten geven aan mijn burgerbestaan.
Lees de gehele nieuwsbrief op mijn Substack: Migratiemores, een mopperton, piepkleine verhuisviolen en een foto van mijn prednison-hond – Nijmans Nieuwsbriefje – Editie #32