Afgelopen nieuwsbrieven werd hier mijn beleving van de overname van GS herkauwd, als een soort verwerkingsproces van de razende jaren waarin ik mezelf meermaals voorbij gerend ben. Gecombineerd met het van social media uitgeplugde verhuisreces (het huurappartement is na vijf maanden verruild voor een eigen casa en hier kun je dat woord onironisch gebruiken!), is een mentale afstand ontstaan die vrij baan geeft aan de oververmoeidheid des doods – er zijn dagen dat nadenken over het avondeten al pijn doet – maar die ook de scherpe randjes van de verbetenheid en frustraties met enige mildheid heeft geschuurd.
Lees de gehele nieuwsbrief op mijn Substack: Johnny Quid, Onironisch Nederland, tribalisme als stijlvorm en een foto van mijn hond – Nijmans Nieuwsbriefje – Editie #31