Het is misschien wel mijn énige manier van ontspanning, en altijd al geweest. Lang rijden, ver rijden, rijden rijden. Het gaat niet om de plaatsnamen. De regio’s. Het gaat niet eens om de reis, noch om de snelheid. Het is het rijden. Heel lang aaneengesloten hetzelfde doen en dat rustgevend vinden. Zeshonderd kilometer zonder stoppen, geen uitzondering als het kan en als het tanklampje niet zou dwingen, waren lege wegen geen reden om überhaupt te stoppen. Honger en dorst voel ik toch niet zolang ik niet uitstap.
